W Zespole Szkół w grodzisku Baruchowo,
Klasa pana Jurka zachowuje się wzorowo.
Cóż że obok piątek i jedynka czasem mrugnie,
U artystów to normalne, choć rodzicom bywa trudniej.
Dziewczęta głosy piękne prezentują,
Umiejętności swe często na przerwach szlifując.
Cóż, że: zgiełk, wrzask, hałas – na piętrze czasem coś huknie,
To dzieciństwo, zew młodości – na dyżurach coraz trudniej.
Utrapienia moc Jurkowi przysparza
Mateusza świat i małe kłamstwa Bartka łgarza.
Od crescenda fortissimo Gabrysi tak brzmiące,
Że z Wiktorii oczu wyzwala potoki łez płynące.
Narzekanie Karoliny zamieszanie czyni,
Jak spokój Filipa i cisza naszej Malwiny.
Bodyguarda na wycieczkach pewnie mieć będziemy,
Bo wiadomo, że Wiktoria wkrótce kolor pasa zmieni.
Męczą Miłosza Justyny zaloty,
W tym wieku na miłość chłopcy nie mają ochoty.
Cóż, że wielkie uczuć dziewczyn wzloty i upadki,
Bywa przecież sytuacja jak Roksany dwa przypadki.
Często Oliwier decydować musi,
Której z dziewczyn się poddać lub na której zaloty skusić.
Wiktoria Tomaszesia – choć najniższa – werwę ma,
Z niejednym chłopakiem w szkole radę sobie – z pewnością – da.
Wychowawcę dręczą niesłychanie
Dziury w spodniach Wiktorii, jednej z panien.
Trzeba będzie Kamińsi nowe zakupić spodnie,
By w teatrze się nie wstydzić, choć zapewne jej wygodnie.
Dominik z Piotrem w piłkę często grają,
Nie zawsze wyniku dobrego się spodziewają.
Gdy Wiktora z Mateuszem do futbolu proszą,
Z braćmi wtedy trofea największe do klasy przynoszą.
Rockmana Kacpra będziemy pewnie mieć,
Już mu włosy rosną, lecz grać na wiośle musi chcieć.
Dawid – rysując portrety – wszystkich obdzieli,
Z Krzysiem porozmawia. Nie wiedzieć jak, ale go rozśmieli.
W Górskich potok dźwięczne strofy płynąć chcą,
By Kacprowi podnieść ego głośno nucą piosnkę swą.
Mateusza nie usłyszysz, choć się dzieli wiedzą,
Kacper młodszy, przykład bierze, wszyscy to potwierdzą.
Taka to jest piąta c – najfajniejsza w szkole tej.
I nie zmieni tego nie, nawet intryg długa sieć.
