Struny gitary skrzypnęły złowieszczo,
Gdy dłoń po gryfie musnęła w dół.
Okruchy zwykłych dni
Pierwsza Wigilia
Jakie dziś składać wszystkim życzenia,
Kiedy zabrakło wnuka i brata.
Trwać chwilą
Zapłonął ogród purpurą jesieni,
Płomienie niebu obłok chcą skraść.
Tkam dywan z liści pląsając po ziemi,
Euforia zmysłów, błogości stan.
Na pożegnanie – CZEŚĆ!
Gdy aniołów zastęp swe skrzydła w ruch wprawił,
A Chóry Niebieskie najczulszą zagrały pieśń.
jedna chwila
gwiazd blask
Jesienią
Jarzębiny przywdziały barwne korale.
Purpurową klon okrył się szatą.
Ten czas już nie powróci
Ten czas już nie powróci,
Lecz we wspomnieniach jesteś wśród w nas.
Pewnie kiedyś usłyszysz
Nie siądziesz ze mną przy piwie,
Gdzie ogród swe włości roztacza.
To wiem
Jesteś tam, gdzie z nas nie był nikt,
Odkrywasz nieznane zakątki świata.
Niech cisza gra
epitafium
Choć słońce zgasło, zbudził się dzień.
Śnić już przestałeś, choć zapadłeś w sen.